علی دایی و گل‌گهر سیرجان؟ اگر اول فصل این دو نام را کنار هم می‌گذاشتید، هیچ رابطه معنی‌داری میان آنها پیدا نمی‌شد اما حالا با انتشار خبر توافق دایی با گل‌گهر، یکی از شگفت‌انگیزترین نقل و انتقالات این فصل فوتبال ایران رقم خورده. بی‌تردید تمرین کردن تیم سیرجانی در تهران برای علی دایی که در دوران مربیگری‌اش هیچ وقت حاضر نشده از پایتخت خارج شود، یک دلیل قانع کننده برای قبول این پیشنهاد بوده اما فراتر از آن، پیوستن دایی به گل‌گهر به دلایل مختلف یک چالش جدی و منحصر به فرد است.
علی دایی بعد از ۱۳ سال کار مربیگری در سطح اول فوتبال ایران مربی بی‌تجربه‌ای نیست اما در این سال‌ها فقط دو بار بوده که دایی از میانه‌های فصل مربیگری تیمی را پذیرفته؛ یکی در اولین تجربه مربیگری‌اش که در پایان هفته پنجم ورنر لورانت از سایپا جدا شد و دایی به عنوان «مربی- بازیکن»، جانشین مربی آلمانی شد و اتفاقاً در پایان فصل قهرمانی لیگ را جشن گرفت. دیگری هم در اولین تجربه پیوستنش به پرسپولیس که در ۱۳ هفته پایانی جایگزین زلاتکو کرانچار شد و عاقبت با عنوان چهارمی لیگ را به پایان رساند. علی دایی در دوران مربیگری‌اش اغلب تیم‌هایی را پذیرفته که خودش آنها را «بسته» باشد و از اول فصل با آن تیم همراه شده. صبا، راه‌آهن، نفت تهران و سایپا تیم‌هایی بودند که در فصل نقل و انتقالات با سلیقه او یارگیری کرده بودند اما حالا علی دایی بعد از ۱۰ سال بار دیگر به تیمی وارد شده که بازیکنانش را مربی دیگری انتخاب کرده و او باید لااقل تا نیم‌فصل با همین نفرات سر کند.
از میان بازیکنان فعلی گل‌گهر، دایی سابقه کار کردن با دو، سه نفر از آنها را دارد. مثل میلاد فراهانی که در نفت شاگرد علی دایی بود و در همان فینال جام حذفی مقابل تراکتور، همین فراهانی بود که پنالتی ایرانپوریان را مهار کرد و نفت در آن بازی با گل دیرهنگام سجاد شهباززاده به قهرمانی جام حذفی رسید. بهنام برزای هم دیگر بازیکنی است که مدتی در راه‌آهن زیر نظر دایی کار می‌کرد اما اکثریت مهره‌های فعلی گل‌گهر نه تنها با دایی تجربه مشترکی ندارند که بعضی از آنها تجربه چندانی در سطح لیگ برتر ندارند و همین مسأله کار علی دایی در سیرجان را دشوارتر هم می‌کند.
علی دایی در این سال‌ها تیم‌هایی داشته که شاید مدعی قهرمانی نبودند اما در عمل کاندیدای سقوط هم نبوده‌اند. دایی حتی در سال ۹۰ که روی نیمکت راه‌آهن نشست، در حالی لیگ ۱۸ تیمی را با رتبه دوازدهم به پایان رساند که تنها تیم نیمه پایینی جدول بود که تفاضل گل مثبت داشت و فاصله‌اش با تیم ششم (ذوب‌آهن) فقط سه امتیاز بود اما این بار هدایت تیمی را به عهده گرفته که حال و روز خوشی ندارد و در ۶ هفته ابتدایی رنگ برد را ندیده. علی دایی به جز دوران مربیگری‌اش در پرسپولیس، در تیم‌هایی مثل نفت قهرمان جام حذفی شده و یا با سایپا برای سهمیه لیگ قهرمانان آسیا جنگیده ولی حالا باید برای اولین بار هدایت تیمی را به عهده بگیرد که برای فرار از سقوط می‌جنگد. این یک تجربه بی‌نظیر برای علی دایی در ۵۰ سالگی است.
