خیلی‌ها همچنان در ماجرای بند بند قرارداد کارلوس کی‌روش معترض هستند. آنها می‌گویند که کی‌روش ایران را گیرآورده و این قرارداد عجیب و یک‌طرفه را بسته است اما برای همین‌ها اگر توضیح داده شود که در قرارداد آدیداس و ایران چه می گذرد حداقل برای مدتی انتقاد از کی روش را کنار خواهند گذاشت.
حقیقت ماجرا این است که از جزییات قرارداد آدیداس و ایران هیچ‌کس خبر ندارد. اخبار اینقدر قطره‌چکانی و عجیب و غریب منتشر می شود که برای تسلط به بندهای قرارداد شما مجبورید در ۴ سال گذشته همه اخبار را خوانده و حفظ کرده باشید و البته امروز بتوانید دروغ را از راست با درصد زیادی اطمینان تشخیص دهید.
اما حالا فکت هایی در انتهای ماجرا باقی مانده که نشان می‌دهد حسابی ضرر کرده ایم. اولین مساله ماجرای یوزپلنگ ایرانی است. طبق ادعای برخی مسوولان آدیداس اعلام کرد که به طرح یوزپلنگ برای کیفیت اکسیژن رسانی لباس مشکل ایجاد می کند و آن را قبول نکرده اند البته که طرح های اجرا شده روی لباس مکزیک و آلمان نشان می دهد که ادعای آن مسوول از سر کم دانشی بوده و ادیداس چنین مساله ای را یا مطرح نکرده یا اگر مطرح کرده صادقانه نبوده است .
اما مسوولی دیگر فاش کرده که آدیداس یوزپلنگ حال حاضر را قسمتی از طراحی برند آل اشپورت می‌داند و حاضر نیست از آن استفاده کند. حالا این ادعا درست یا غلط یک مسوول دیگر هم گفته فرصت برای طراحی کم بود و طرح جایگزین نداریم. حالا درد اصلی اینجاست که تیم ملی ایران دومین تیم راه یافته به جام جهانی بوده و قاعدتا از زمان صعود تا امروز بیشترین فرصت ممکن در اختیار طراحان بوده.
نکات مطرح شده نشان می‌دهد قرارداد امضا شده مابین ایران و آدیداس اینقدر به نفع شرکت آلمانی هست که تا توانسته کم‌کاری کرده.اما چون قرارداد منتشر نشده کسی نمی‌داند آدیداس چطور موفق شده هم از زیر طراحی جدید فرار کند و هم طرح قدیمی را کنار بگذارد و به قول معروف پیراهن سفید ساده را به تن تیم ملی کند.
دومین مساله مبلغی است که در قرارداد به ایران می رسد. فدراسیون فوتبال ایران در این قرارداد به هر دلیلی به جای دریافت مبلغ نقد، فقط ۷۰ درصد تخفیف گرفته. فکرش را بکنید.
تیم ملی ایران دومین تیم صعود کننده به جام جهانی بوده. یعنی وقتی برزیل به عنوان پرچم دار نایک به جام جهانی رسیده ، برزیل آسیا هم حضورش را در جام جهانی قطعی کرده. ان وقت مسوولان فدراسیون فوتبال نتوانسته اند ازاین حضور زودهنگام برای برترین تیم فوتبال آسیا در ۴ سال اخیر درآمدی درست و درمان داشته باشند. نشان به آن نشان که درجام جهانی ۲۰۰۶ درآمد ایران از امضای قرارداد با پوما حدود دومیلیون دلار اعلام شد و البته در سال ۹۸ هم ظاهرا نزدیک به نیمی از این قرارداد به دست فدراسیون فوتبال رسیده است.
در شرایطی که در سال ۹۸ به هیچ وجه فوتبال ایران چنین قدرتی نداشت و همین کافی است که بدانید ایران به عنوان آخرین تیم به جام جهانی رسیده بوده است .اما حالا فدراسیون فوتبال نه تنها درآمدی از لباس های آدیداس ندارد که باید ۳۰ درصد پول لباس هایی که دریافت می کند را هم بپردازد .همینقدر عجیب و باور نکردنی.
به عنوان سومین مساله اما باید به شایعات و حاشیه هایی که این مدت مطرح شد اشاره کرد. نزدیکان فدراسیون فوتبال خیلی زیرپوستی مشکلاتی را که همیشه در ایران برای امضای چنین قراردادی وجود داشته را در اختیار رسانه ها قراردادند و نحوه امضای قرارداد در مشکلات همیشه موجود گم شد. مشکلاتی که زمان امضای قرارداد با پوما هم بود اما باز هم سود رسانی داشت. این مشکلات یکی شامل حق کپی رایت بود که در ایران رعایت نمی‌شود اما ما به ازای عدم رعایت حق کپی رایت حالا ایران پیراهنی کاملا ساده خواهد پوشید که خب دیگر هیچ ویژگی‌ای ندارد که بخواهد کپی شود. یعنی دلیلی که مطرح شده از ابتدا بی اساس بوده.
دومین مساله قانون های تجاری ایران است که در زمان امضای چنین قراردادی شرکت طرف مقابل را مکلف می کند که در ایران و پس از مدتی به تولید البسه بپردازد. تولید آدیداس در ایران به معنی سود بیشتر این کمپانی است و بعید است که انها از آن فرار کنند اما معلوم نیست امضای این قرارداد چه سودی به چه کسی می رسانده که آدیداس را از این قانون ترسانده و به امضای قرارداد درست و درمان اسپانسرینگ و تولید آدیداس در ایران ضربه زده است.
در این میان اما بزرگترین مشکل همچنان عدم شفافیت مسوولان فدراسیون فوتبال است. آنها دوبار وعده رونمایی از پیراهن تیم ملی را داده اند و خلف وعده کرده اند والبته از مفاد قراردادشان هم هیچ کس خبر نداد فقط این را می‌دانیم که آدیداس اسپانسر ایران است اما ایران برخلاف همه کشورها پول می دهد و طرح لباسش ساده‌ترین طرح ممکن است.
