با پایان لیگ های مختلف، جدا از باشگاه هایی که برای فصل جدید شروع به مذاکره با مربیان مدنظرشان می کنند، برخی مربیانی هم که علیرغم سال ها تیمداری، کارنامه موفقی از خود به جا نگذاشته اند از رایزی با دلالان برای بی تیم نماندن دریغ نمی کنند.
هر ساله در چرخه مربیگری باشگاه های ایرانی نام چند مربی دیده می شود که با وجود عدم کسب موفقیتی چشمگیر، با شرایطی بهتر و مبلغی بالاتر از تیمی به تیم دیگر نقل مکان می کنند.
یکی از این مربیان وینگو بگوویچ، سرمربی فصل گذشته گل گهر سیرجان است که پس از موفقیت نصف و نیمه ای که در اوایل حضورش در ایران کسب کرده، سال هاست که با وجود نگرفتن نتیجه لازم، با قراردادی چرب تر به تیمی دیگر می رود و در این راه از معرفی پسرش به عنوان آنالیزور و دوستش به عنوان مترجم با وجود آشنایی با زبان فارسی دریغ نمی کند تا شاید هزینه های جاری خود را نیز از باشگاهی که با آن قرارداد می بندد، تامین کند.
تمام اینها در حالی است که باشگاه ها با اعتماد به مربیان جوان و موفقی چون مهدی تارتار، محمود فکری، جواد نکونام، علی نظرمحمدی و … در پیش گرفته اند، باید منتظر ماند و دید که آیا باز هم چنین مربیانی مورد وثوق مدیران قرار می گیرند یا خیر؟
شایان ذکر است گل گهر یک دهه با مربیان و بازیکنان بومی و هزینه های خیلی کمتر از تیمهای وینگو موفق به حفظ سهمیه خود در لیگ شده و بازیکنان خوبی را به فوتبال کشورمان معرفی کرده است و به نظر نمیرسد برای عدم صعود به لیگ برتر به این همه هزینه هنگفت و مربی خارجی نیاز داشته باشد! واگر عزم صعود را در سر دارند بهتر است به دنبال مربیانی باشند که انگیزه صعود را داشته باشند نه مربی که بدون داشتن کارنامه ایی موفق ، دلارها را از کشور خارج میکند!
